سفینه نجات

سوار اتوبوس شدم و راهیه منزل ، یک دفعه دیدم دو تا خانم جوان روبروی من ایستادن و دارن با هم صحبت می کنن اولش توجه نکردم وقتی دوباره نگاهم به اونها افتاد یاد دوره امر به معروف و نهی از منکری افتادم که اوایل ماه مبارک رفته بودم ، یکی از خانمها ساپورت پوشیده بود و مانتو نسبتا کوتاه ، با خودم کلنجار رفتم که چه جوری این فرضیه مهم رو که الان جاشه به جا بیارم و چه بگم که بد نباشه، بعد از کمی فکر کردن صبر کردم تا نزدیک ایستگاهی که می خواستم پیاده شم رسیدیم ، رفتم جلو و دستمو گذاشتم روی بازوی اون خانم و با ادب گفتم : خانم شما که اینقدر نجیب هستین اگه شلوار بپوشین نجیبتر می شین ، فکر می کنین عکس العمل خانم چی بود…. خانم با لبخند و بدون هیچ مقاومتی گفت بله چشم و من هم تشکر کردم و از اتوبوس پیاده شدم. ممکنه اون خانم همینجوری یه چیزی گفته باشه ولی همین که مقاومت نکرد و حرف حقیر رو قبول کرد نشانه خوبی بود و شاید بعد از مدتی این حرف اثر خودش را داشته باشه چرا که به فرموده مقام عظمای ولایت حضرت ایت الله خامنه ای (دام ظله) احتمال تأثیر قطعا وجود دارد.

توراه که میومدم با خود فکر کردم اگه با کمک گرفتن از خدا و و انتخاب بهترین شیوه برای نهی از منکر ، وارد عمل بشیم چقدر می تونیم به دیگران در انتخاب مسیر درست زندگی و دینداری کمک کنیم و توی دلم از خدای مهربون تشکر کردم.